W stronę źródełka
Niedziela, 17 kwietnia 2011
· Komentarze(3)
Pomyślałam sobie: A może by tak odnaleźć źródełko Opatówki? Mam przecież niedaleko. Tylko jak - nie wiedząc, którą drogą w jego stronę zjechać?
No ale w końcu przecież nie powinien to być problem. Podobno świat jest mały, czyli jakoś się je znajdzie :) A pogoda zachęcała do takiej eskapady.
Założyłam, że najlepszym i najprostszym sposobem będzie dotarcie w miarę blisko w jego okolice, a dalej po prostu pójście w górę biegu rzeczki. Tak też zrobiłam. I okazał się to sposób arcyciekawy, żeby nie powiedzieć (czy też nie napisać), że przede wszystkim i arcyłazikowski.
Cóż, miejscami musiałam przejść się trochę przez czepiające się chaszcze; choć o tej porze roku to chaszcze to jeszcze nie są. Czasami nad polami, czasem zagajnikiem. Na ten moment można sobie jeszcze na to pozwolić, latem będzie już trudniej (choć może jeszcze ciekawiej :)
Rower też musiałam „trochę” potachać i parę razy poprzerzuć przez rzeczkę.
Ale warto było.
Okazuje się, że w samej górze Opatówka w niektórych miejscach płynie jeszcze meandrami (niżej jest już wyregulowana polami). Praktycznie do samego źródełka jest na metr szeroka, ma żółte od piasku dno i czystą wodę. Oj, kusiło żeby urządzić sobie trochę przechadzki w wodzie. Gdyby to był środek lipca albo sierpnia, to skusiłoby mnie na sto procent.
Tak czy siak łazikowanie wypadło rewelacyjnie.
W górę Opatówki© aass
I jeszcze wyżej© aass
Trochę z górki© aass
I w końcu jest
Źródełko Opatówki© aass
Trochę byłam zdziwiona, bo inaczej wyobrażałam sobie samo miejsce ze źródełkiem. Tu zrobiło się spore - jakby to nazwać? - chyba rozlewisko; gdzie z różnych miejsc sączy się woda. Ale samo źródełko można łatwo znaleźć; jest wyraźnie najsilniejsze.
Kawałek za rozlewiskiem tworzy się już zwarty strumień.
Tuż za rozlewiskiem© aass
A co nad samą Opatówką?
Kaczeńce kwitną sobie dwa ...© aass
... a zawilców trochę więcej© aass
Pełną wiosną i latem będzie tu pewnie zdecydowanie ładniej.
I dlatego pewnie jeszcze tu wrócę.
alexandra
